De kosten voor de
opvang van asielzoekers is vorig jaar gestegen naar 800 miljoen euro. In 2014
was dit nog 300 miljoen (zie bijvoorbeeld http://www.nrc.nl/nieuws/2016/04/13/kosten-opvang-asielzoekers-naar-800-miljoen).
Dat klinkt als een flinke smak extra geld. Maar het is zo'n 30 euro per inwoner
en minder dan 0,1% van ons BNP. Maar hebben we het er ook slechter door
gekregen?
De extra kosten voor
de opvang is voor een groot deel natuurlijk arbeid. Alleen het COA nam al bijna
2000 extra mensen aan. Van de 800 miljoen aan uitgaven van het COA is 200
miljoen personeel. Dat vloeit dus direct in de portemonnees van Nederlandse burgers
(en voor een deel via de belastingen dus weer terug in de staatskist).
Bijna 400 miljoen
gaat op aan materieel en kapitaalgoederen. Het merendeel daarvan zal ook bij
Nederlandse bedrijven terecht komen. Die kunnen dus weer extra mensen aannemen
en hun winsten gaan omhoog.
Totaal 140 miljoen
wordt besteed aan gezondheidskosten. Ook hier zal dit voor een groot deel bij
Nederlandse bedrijven worden besteed. Dit leidt dus ook tot meer banen, minder
uitkeringen etc.
Dan blijft 70
miljoen over die, in de vorm van o.a. week- en kleedgeld, direct aan de
asielzoekers wordt uitgekeerd. Maar ook zij zullen die 70 miljoen weer voor een
flink deel in Nederland besteden.
Er wordt dus flink
wat belastinggeld uitgegeven aan de opvang van asielzoekers. Maar een flink
deel hiervan komt uiteindelijk op de bankrekeningen van burgers en bedrijven
terecht. We hebben daar wel met z'n allen iets harder voor moeten werken:
ongeveer 0,1%, dat is 2 uur per persoon per jaar. En zeker met een
werkeloosheid van zo'n 5% is dit toch niet echt een probleem.
Het is niet de
bedoeling van deze blogpost om een discussie te voeren over de wenselijkheid
van de opvang van tienduizenden asielzoekers in Nederland. Maar op het
argument, dat het teveel geld kost, is best wat af te dingen. Asielzoekers
kosten meer energie van burgers dan geld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten