In de discussie over de economische en maatschappelijke invloed van robottechnologie, worden steeds een aantal trends genoemd:
1. Het werk van laagopgeleide mensen zal verdwijnen
2. De economische voordelen komen vooral ten goede aan de rijke klasse.
In deze post ga ik vooral in op het tweede argument. De redenering is als volgt: mensen met geld hebben de mogelijkheid om te investeren in robots en kunnen daarmee hun productiviteit verhogen. Zij gaan meer geld verdienen. Mensen met weinig geld en vaak laagopgeleid gaan hun baan verliezen en gaan er dus economisch op achteruit.
Mijn stelling is echter dat iedereen erop vooruit zal gaan. We moeten dan echter niet redeneren vanuit geld, maar vanuit tijd. Geld is immers alleen maar een ruilmiddel, waarmee de tijd van één persoon kan worden uitgeruild tegen de tijd van een ander persoon. Een voorbeeld: als jij tijd besteed om voor mij een tafel te timmeren, zal ik tijd besteden om voor jou een brood te bakken. Om de ruilhandel echter te vergemakkelijken is hier geld voor uitgevonden.
Nu is het aardige dat de hoeveelheid tijd die iemand beschikbaar heeft constant is. Daar kan geen robot wat aan veranderen. Wat we met die tijd kunnen doen zal wel veranderen. Met behulp van robots kunnen we in één uur veel meer doen dan nu. Maar iedereen kan straks meer doen en het uitruilen van tijd zal nog steeds in tact blijven.
Sommigen zeggen echter dat het voordeel van die door robots gegenereerde productiviteit vooral bij de rijken komt te liggen. Alleen zij hebben immers geld om robots te kopen. Daar kun je echter tegenin brengen dat ook robots straks door robots worden gemaakt en dus erg goedkoop zullen worden. Daarmee komt robottechnologie dus ook beschikbaar voor de minder fortuinlijke mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten