Volgens CPB-onderzoeker Egbert Jongen zoude bij de invoering van een Basisinkomen i.c.m. een vlaktaks 370.000 banen verdwijnen (zie o.a. https://blendle.com/i/nrc-handelsblad/de-dure-banenmachine-van-wiebes/bnl-nrc-20150214-1466047). "Omdat basisinkomen geen rekening houdt met vermogen of het partnerinkomen ontstaat [...] een „forse financiële prikkel” om juist te stoppen met werken als je partner al een goed betaalde baan heeft."De logica is dat de spreekwoordelijke vrouw-van-de-tandarts bij de invoering een even groot basisinkomen krijgt als iedereen. In combinatie met het hoge inkomen van haar man zou de prikkel om te gaan werken verdwijnen.
Ten eerste kun je je afvragen of de financiële prikkel voor deze doelgroep überhaupt wel een reden was om te gaan werken. Aspecten als nuttig zijn, sociaal actief zijn en jezelf blijven ontwikkelen zullen hier zeker ook een rol spelen.
Over het verdwijnen van banen moest ik in eerste instantie even nadenken. Dat mensen zich terugtrekken van de arbeidsmarkt, wil niet zeggen dat hun baan ook verdwijnt. Maar als je er wat langer over nadenkt, zit daar toch wel wat in. Als het aanbod van arbeidskrachten afneemt, zal de vraag naar arbeidskrachten ook afnemen. Een wet van vraag en aanbod, dus.
Maar economen zeggen er dan altijd "ceterus paribus" bij; als al het andere gelijk blijft. En al het andere blijft niet gelijk. Want juist door de introductie van het basisinkomen zal de vraag naar laag betaalde banen juist toenemen. De kosten voor arbeid nemen immers af. De werkgever hoeft alleen het verschil tussen een basisinkomen en het huidige salaris te betalen. Tenminste, als gelijk met de invoering van het basisinkomen ook het minimumloon wordt afgeschaft (en dat is voor mij een harde voorwaarde).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten