Er wordt al jaren gesproken over de studiebeurs. Enerzijds moest er bezuinigd worden, anderzijds wordt het wenselijk geacht om ongemotiveerde studenten uit het onderwijs te weren. De oplossing was simpel: zet de studiebeurs-gift om in een studiebeurs-lening. Voor de studenten geen probleem, want die gaan toch veel meer verdienen dan mensen zonder diploma en kunnen het dus makkelijk aflossen.
Tegenstanders stellen dat de lening een drempel is, die weliswaar ongemotiveerde studenten weert (waarom een schuld aangaan, als je van tevoren weet dat je de studie toch niet gaat afmaken), maar ook arme studenten (de studieschuld is toch wel een groot financieel risico).
Maar laten we eens goed naar de regeling kijken. Ten eerste krijgen studenten, waarvan de ouders een laag inkomen hebben, ook een studiebeurs-gift van bijna € 400 per maand. Dat is € 20.000 voor een vierjarige studie, terwijl de studie € 15.000 kost. De inkomensgrens ligt op € 30.000 en daarboven, krijg je tot € 46.000 toch nog een deel. Dat is dus meer dan de helft van de gezinnen!
Ten tweede hoeven oud-studenten met een lening, pas af te gaan lossen wanneer zij meer dan het minimumloon gaan verdienen. Dat betekent, dat alleen wie werk heeft, gaat betalen.
Maar nu gebeurt er iets bijzonders. Studenten uit armere gezinnen, blijven een studiebeurs-gift krijgen. Zij zullen dus hun keuze niet beïnvloeden. Studenten uit rijkere gezinnen moeten gaan lenen. Hun ouders hebben het echter op de arbeidsmarkt of met hun onderneming goed gedaan. Zij zullen hun kinderen laten studeren. Duur of niet duur, zin of geen zin, het maakt niet uit. Kortom: rijk of arm, het beoogde effect in gedrag gaat geen verschil maken.
En dan komt het weer neer op iets-een-bezuiniging-noemen-terwijl-het-gewoon-een-herverdeling-van-inkomen-is. Rijke gezinnen gaan immers meer betalen dan armere. Zij betalen alleen niet via de belastingen, maar via de universiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten